ساختمان های مستقل

یک ساختمان مستقل، ساختمانی است که طوری طراحی شده که بتواند به‌طور مستقل از سرویس‌های پشتیبان زیرساخت مانند شبکه برق، گاز، شهرداری، سیستم‌های دفع فاضلاب، زهکش‌های طوفان، سرویس‌های ارتباطیو در برخی موارد جاده‌های عمومی کار کند. طرفداران ساختمان خودمختار مزایای آن را شامل کاهش اثرات محیطی، افزایش امنیت و هزینه مالکیت کمتر می‌دانند. برخی مزایای ذکر شده بیشتر از ساختمان خودمختار، اصول ساختمان سبز را برآورده می‌کنند (پایین را ببینید). ساختمان‌های خارج از شبکه معمولاً چندان به خدمات شهری تکیه ندارند و بنابراین در زمان بحران شهری یا تهاجم نظامی امن تر و راحت ترند. (اگر شبکه خدمات عمومی به هر دلیل مورد تهاجم قرار گیرد، ساختمان‌های خارج از شبکه آب و برق خود را از دست نمی‌دهند). بیشتر مقاله‌های تحقیقاتی و منتشر شده پیرامون ساختمان سازی خودکار بر منازل مسکونی تمرکز دارند. "در تمام نقاط استرالیا می‌توان خانه‌های رایگان (بدون پرداخت)" ساخت که بدون سیستم گرمایش/ سرمایش راحت بوده، آب و برق خودشان را تأمین می‌کنند، خودشان از شر زباله‌ها خلاص می‌شوند... این خانه‌ها را می‌توان هم اکنون با استفاده از روش‌های موجود ساختمان سازی ساخت. می‌توان یک خانه رایگان را با همان هزینه خانه معمولی ساخت. اما مساحت آن ۲۵٪ کمتر خواهد بود. “

مزایا

ساختمان‌های خودمختار می‌توانند امنیت را افزایش داده و کارایی زیست‌محیطی را با استفاده از منابع در محل (مانند نور خورشید و باران) که به‌طور معمول هدر می‌روند، افزایش دهند هزینه‌ها، و تأثیر شبکه‌هایی را که به ساختمان خدمت رسانی می‌کنند، را به‌طور قابل توجهی کاهش می‌دهد، زیرا خودمختار سازی ناکارآمدی‌های جمع‌آوری و انتقال منابع را دور می‌زندساختمان‌های خودمختار معمولاً از نظر انرژی و بنابراین از نظر هزینه مقرون به‌صرفه‌اند، به این دلیل واضح که نیاز انرژی کمتر را راحت تر می‌توان خارج از شبکه برآورد کرد، اما آن‌ها ممکن است تولید انرژی یا روش‌های دیگر را به منظور اجتناب از بازگشت نزولی در محافظت بیش از حد جایگزین کنند. یک ساختار خودمختار همیشه دوستدار محیط زیست نیست، هدفِ استقلال از سیستم‌های پشتیبان در راستای، اما نه یکسان با، سایر اهداف ساختمان سازی سبز مسئولیت پذیر در مقابل محیط زیست است...

معایب

بتدا و اساساً، استقلال یک مسئله نسبی است. استقلال کامل غیرقابل دسترسی یا بسیار دشوار است. به‌عنوان مثال، حذف وابستگی به شبکه برق نسبتاً راحت است اما پرورش و تولید تمام خوراک موردنیاز پردردسرتر و زمان برتر است. برای زندگیدر یک پناهگاه خودمختار ممکن است افراد مجبور شوند گزینه‌های سبک زندگی، رفتار شخصی و انتظارت اجتماعی خود را تغییر دهند. حتی راحت‌ترین و پیشرفته‌ترین خانه‌های خودمختار نیز نیاز به برخی تغییرات رفتاری دارند.

روش‌های خورشیدی غیرفعال، سیستم‌های فاضلاب و سرویس بهداشتی، طراحی توده‌های دمایی، سیستم‌های باتری زیرزمینی، پنجره بندی مؤثر، و مجموعه‌ای از تاکتیک‌های دیگر نیاز به عدم رعایت برخی استانداردهای ساختمان، هزینه بیشتر، تجربه و حفاظت مداوم دارد و بر روانشناسی فضا (محیط) تأثیر می‌گذارد. ولزیکی از افرادی است که نشان داده‌اند که زندگی خارج از شبکه می‌تواند در شرایط خاص یک گزینه سبک زندگی عملی و منطقی باشد.

سیستم‌ها

این بخش شامل توضیحات خلاصه‌ای از روش‌ها می‌شود، تا بتوانید درکی عملی از این ساختمان‌ها داشته باشید، و شاخص‌هایی برای اطلاعات بیشتر و توضیحاتی پیرامون روش‌های مدرن ارائه می‌کند

آب

روش‌های بسیاری برای جمع‌آوری و ذخیره آب وجود دارد. کاهش مصرف از نظر هزینه نیز مقرون به‌صرفه است.سیستم‌های آب تیره (آب نسبتاً تمیز پس از مصارف خانگی مانند شستن ظروف) از آب شستشوی زهکشی شده برای فلاش تانک‌ها، آب دادن به چمن‌ها و باغچه‌ها استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها می‌توانند مصرف آب بیشتر ساختمان‌های مسکونی را به نصف برسانند، اگرچه، نیاز به خرید یک منبع، پمپ فشار آب تیره و لوله کشی مجدد دارند. برخی سازندگان ادرارگاه بدون آب و حتی توالت‌های کمپوست ساز نصب می‌کنند که مصرف آب در دورریز فاضلاب را کاملاً حذف می‌کند.

فاضلاب

روش‌های زیر فضولات انسانی را به جای زباله، به عنوان منبع در نظر می‌گیرد. توالت‌های کمپوست ساز از باکتری برای تجزیه مدفوع انسان به کمپوست مفید، بی‌بو و بهداشتی استفاده می‌کنند. فرایند بهداشتی است زیرا باکتری خاکی، پاتوژن‌های انسانی و حجم زیادی از توده زباله را می‌خورد. در هر حال، بیشتر مسئولین بهداشتی استفاده مستقیم از «فراورده‌های انسانی» برای رشد غذا را؛ به دلیل خطر آلودگی ویروسی و میکروبی؛ ممنوع می‌دانند. در یک توالت کمپوست ساز خشک، فضولات تبخیر شده یا به گاز (عمدتاً دی اکسید کربن) تجزیه شده و تهویه می‌شود، بنابراین یک توالت تنها چند پوند کمپوست در هر ۶ ماه تولید می‌کند. برای کنترل بو، توالت‌های مدرن از یک فن کوچک برای نگه داشتن توالت در فشار زیر صفر استفاده می‌کنند و گازها را به لوله تهویه می‌فرستند.

زباله

سیستم استاندارد یک حوزه صافی کاشی شده با مخزن گنداب است که ایده اساسی در آن، فراهم کردن سیستم کوچکی با مدیریت فاضلاب داخلی است. لجن در کف مخزن گنداب ته‌نشین شده، تا حدی توسط تجزیهٔ هوازی کاهش می‌یابد، و سیال در حوزه صافی پراکنده می‌شود. حوزه کاشی کاری شده معمولاً زیر چمن در حال رشد حیاط نصب شده است. مخازن گنداب می‌توانند کاملاً توسط جاذبه کار کنند، و اگر به‌خوبی اداره شوند؛ امنیت بالایی دارند.

مخازن گنداب باید به طور دوره‌ای توسط یک تانکر تخلیه فاضلاب تخلیه شوند تا جامدات باقیمانده از بین برود. تخلیه نکردن مخزن گنداب می‌تواند باعث سرریز شود که به حوزه سنگفرش

آسیب می‌زند، و آب زمین را آلوده می‌کند. مخازن گنداب نیز ممکن است نیاز به تغییرات سبک زندگی مانند استفاده نکردن از سطل آشغال، به حداقل رساندن مایعات ورودی به درون مخزن و به حداقل رساندن جامدات غیرقابل تجزیه ورودی به مخزن داشته باشند. مثلاً استفاده از دستمال توالت ایمن برای گنداب پیشنهاد می‌شود. اگرچه، مخازن گنداب همچنان متداولند زیرا امکان تثبیت لوله کشی استاندارد را فراهم آورده و نیاز چندانی به قربانی کردن سبک زندگی ندارند.

گرمایش

شتر ساختمان‌های خودمختار طوری طراحی شده‌اند که از عایق بندی، توده دمایی و گرمایش و سرمایش خورشیدی ایستا استفاده کنند. مثال‌هایی از این روش‌ها دیوارهای جذب انرژی خورشیدی و سایر فناوری‌ها مانند نورگیر هستند.

گرمایش خورشیدی ایستا می‌تواند بیشتر ساختمان‌ها حتی در سردترین اقلیم‌ها را گرم کند. در اقلیم‌های سردتر، هزینه ساخت و ساز اضافی ۱۵٪ بیشتر از ساخت و ساز یک ساختمان سنتی جدید است. در اقلیم‌های گرم که کمتر از دو هفته شب یخبندان در سال دارند، همین اختلاف قیمت هم وجود ندارد.

نیاز اساسی این سیستم این است که جمع‌کنندگان انرژی خورشیدی به سمت جهت تابش آفتاب غالب (در نیمکره شمالی به سمت جنوب و در نیمکره جنوبی به سمت شمال) تنظیم شوند، و ساختمان باید توده دمایی را به جریان بیندازد تا آن را در شب گرم نگه دارد.

یک سیستم گرمایش خورشیدی تا حدی تجربی جدید «گرمایش زمین خورشیدی سالانه» حتی در مناطقی که در زمستان ساعات تابش بسیار کم است با تابشی وجود ندارد عملی است. این سیستم از زمین زیر ساختمان به عنوان توده دمایی استفاده می‌کند. بارش می‌تواند گرما را انتقال دهد، بنابراین از زمین با لایه عایقی به ضخامت ۶ متر محافظت می‌شود. توده دمایی این سیستم به اندازه کافی ارزان قیمت و بزرگ است که بتواند گرمای تابستان را برای کل زمستان حفظ کند و در تابستان خانه را با استفاده از سرمای ذخیره شده در زمستان خنک کند